ارسطو در مقابل بودا
تمام ایده ها از ایده های دیگر برمی خیزند. منطق فازی برخلاف ادعای مطبوعات عمومی، به یکباره ساخته و پرداخته و به جهان علم و مهندسی نیامده است.
نام «فازی» بیان کننده یک ایده یا خانواده ای از ایده هاست که بسیار کهنسال و دارای ریشه های متعددی است. سایه های خاکستری، مرزهای مبهم، ناحیه خاکستری، متضادهای متعادل، هم درست هم نادرست، تناقض، مستدل غیرمنطقی همگی ایده های مختلفی هستند که مبین نام «منطق فازی» هستند.
تاریخ قدیم حالت فازی به دو شاخه در منطق غرب و شرق تقسیم می شود. منطق دودویی و بخش زیادی از جهان بینی ها از ارسطو گرفته شده است. او به ما آموخت که از روش بحث به ظاهر مستدل اما در واقع نادرست استفاده کرده و همواره بین متضادها، بین چیزها و غیر چیزها، بین A و غیر A، افتراق قائل شویم. هرچه این خطوط را بهتر بکشید، ذهن شما منطقی تر و عمق شما دقیق تر خواهد بود.
در مقابل، رهبران بزرگ فرهنگی شرق یعنی «عرفا» بودند. آنها چند معنایی یا ابهام را نه تنها تحمل کرده بلکه آن را تشویق نیز می کردند، بودا در مسیرش به نورانیت معنوی یا روحی (رهایی از شهوات و رنج ها)، جهان کلمات سیاه و سفید را رد کرد و در همان زمان، نشان «ین-یانگ» را که نشانه ای از ترکیب «چیزها و غیر چیزها» و «A و غیر A» بود، عرضه کرد.
اگر بودا ریاضیات و منطق یونان باستان را آموخته بودند، تاریخ متفاوت می شد و جهان امروز ما هم بسیار متفاوت بود.
