منطق فازی در مقابل منطق کلاسیک

اصل فازی بیان می دارد که همه چیز نسبی است.

حالت فازی نامی رسمی در علوم دارد که عبارت است از حالت چند ارزشی.

مخالف حالت فازی، حالت دو ارزشی یا دو مقداری است که در آن برای هر سوالی دو پاسخ می تواند وجود داشته باشد: درست یا نادرست، یک یا صفر.

فازی بودن به معنای چند ارزشی بودن است. این بدان معنا است که در پاسخ به هر سوال سه انتخاب یا بیشتر وجود دارد، و شاید طیف نامحدودی از انتخاب ها به جای فقط دو انتخاب نهایی وجود داشته باشد. این بدان معنا است که ما به جای حالت دودویی یا باینری از حالت آنالوگ استفاده می کنیم و سایه های نامحدودی از خاکستری بین سیاه و سفید داریم. و بالاخره حالت فازی تمام آن چیزی است که قاضی یا وکیل در دادگاه سعی می کند کنار بگذارد تا قادر باشد از متهم بپرسد: «فقط جواب بلی یا خیر بدهید.»